pêguhork

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	pêguhork	pêguhork
Îzafe	pêguhorka	pêguhorkên
Çemandî	pêguhorkê	pêguhorkan
Nîşandera çemandî	wê pêguhorkê	wan pêguhorkan
Bangkirin	pêguhorkê	pêguhorkino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	pêguhorkek	pêguhorkin
Îzafe	pêguhorkeke	pêguhorkine
Çemandî	pêguhorkekê	pêguhorkinan

pêguhork mê

1. jina ku bi kesekî re hatiye zewicandin daku jinek binemala mêrê wê bi mirovek ji binemala wê re bizewice

   Ew bû pêguhorka birayê xwe. (Wê mêr bi malbatekê re kir ya ku keçek xwe da birayê wê.)

Herwiha

• pêguhorrk

Bide ber

• neguhork

Etîmolojî

pê + guhortin - -tin + -k

Jê

• pêguhorkanê
• pêguhorkî
• pêguhorkîtî

Werger

• Erebî: ^?البدل‎