mitrî

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: mit·rî

Rengdêr

mitrî

1. Kesa/ê ku ne li ser hişên xwe; kesa/ê ku hay ji xwe û bûyerên ku li derdorê diqewimin nîne.

   Hevmane: xayis, gut, jihalçûyî, gêj, bêhay, bêhiş, damanî, sekan, sekandî

   • Li vir, di jûra min î tevîhev de
     tev pirtûkên tozgirtî,
     bi nêrînên mirî û mitrî,
     di nav siyên ku carinan vediwestin de,
     bi xwiyana şewqekê,
     li şûna ku wê şevê
     te xwe tip û tazî kir. — (Yannis Ritsos: Tazî, wergerrandin: Sîmar Masîcanik, Xwejen.blogspot.com, 1/2007)
2. sewsî, mat^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

 

• mitrî bûn (lêker)
• mitrîbûn (navdêr)
• mitrîbûyî (rengdêr)
• mitrîkirin (navdêr)
• mitrî kirin (lêker)
• mitrîkirî (rengdêr)
• mitrîtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: dalgın → tr, şaşkın → tr, ^?durgun → tr