mibtela

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
mibtela	mibtelatir	herî mibtela mibtelatirîn

mibtela

1. bengîn, dilikî, dildayî, adîkt,
   kesa/ê ku miriyê/a tiştekî anku nikare bêyî tiştekî debar bike anku bijî

   Ew mibtelayê tilyakê ye.
   Ez berê mibtelayê cigareyê bûm.

Herwiha

• mubtela

Ji wêjeyê

Muhbetê keç mubtela kir,
Sur li cariya aşkera kir,
Lawikî qelbim cuda kir,
Min ji eşqa xew ne tê.

(Melayê Bateyî: Zembîlfiroş)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• mibtelayî

Werger

• Almanî: Süchtiger → de, ^?versessen → de, ^?vernarrt → de
• Farisî: عادی کردن‎ → fa
• Fînî: riippuvainen → fi, väärinkäyttäjä → fi, -himoinen → fi, addikti → fi, narkomaani → fi, alkoholisti → fi
• Fransî: intoxiqué → fr m, intoxiquée → fr m, accro mê / nêr (slang)
• Holendî: verslaafde → nl
• Îngilîzî: addict → en, addicted → en
• Polonî: nałogowiec → pl m, uzależniony → pl m
• Tirkî: tutkun → tr, müptela → tr, düşkün → tr, ^?bağımlı → tr