miaf

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
miaf	miaftir	herî miaf miaftirîn

miaf

1. bexşandî, efûkirî,
   kesa/ê ku ji erkekî hatiye azadkirin,
   kesa/ê ku destûr heye ku erkek giştî bi cih neîne

   Ew ji eskeriyê hatiye miafkirin. (Destûr jê re hatiye dan ku eskeriyê neke.)

   • Nurettin Demirtaş piştî wek serokê DTPê hate hilbijartin bo Konferansa li YEyê û hin hevdîtinan derket dervayî welat. Piştî çûna wî ya dervayî welat, di derbarê DTPê doza girtinê hat vekirin û derbarê wî bi xwe jî ji sebebê ku xwedê giravî bi raporek sexte xwe ji leşkerîyê muaf kiriye, biryara girtinê derket. — (Netkurd.com, 12/2007)

Herwiha

• muaf

Jê

• miafiyet
• miafî
• miafîtî
• miaftî

Etîmolojî

Ji erebî مُعَاف‎ (muʿāf) ku herwiha serekaniya peyva "maf" ya kurdî ye jî.

Werger

• Farisî: معاف‎ → fa
• Fînî: vapautettu (jostain velvollisuudesta)
• Îngilîzî: exempted → en, privileged → en, executed → en, free → en, immune → en
• Tirkî: muaf → tr, ^?bağışık → tr