mehder

Kurmancî

Navdêr

mehder mê û nêr

1. şefaat, mehdervan, navgîn, navbeyn karî kirin daku başiyê bigihîne kesek, navbêjî
   ew kesê/a xwe dide ber kesekî/a din û behisê ciwamêrî û qenciyên wî\ê dike daku bipareze.

   Ew kiye ku dê bîte mehder bo me?

   • Ya hebîb pê lê nihaî b'aniya wî ew turab
     Her kesê rabî di behsê carekê mehder bikit
     Xeyr-i heftî hec didêrit belko bihtir ew sewab — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مه‌هده‌ر‎

Etîmolojî

Ji meh +‎ -der.

Werger

• Erebî: ^?الشفاعة‎ → ar
• Îngilîzî: intercessor → en, prayer → en (pray-er: person who prays)
• Tirkî: şefaatçi → tr