meşrû

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
meşrû	meşrûtir	herî meşrû (merkezî) tewrî meşrû (rojavayî) meşrûtirîn (soranîzm)

meşrû

1. legal, rewa, heq, mafdar, qanûnî, lejîtîm
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. yasayî, dadî, zagonî, hiqûqî, dadmendî, adil, edalî, dirist^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Ji wêjeya klasîk

• Ku em bikin lazim bûye
  Gerçî ne meşrû dabûye
  Derman necis bit mefu ye — (Feqiyê Teyran, , ~1620)

Jê

• (lêker) meşrû bûn
• (lêker) meşrû kirin
• (navdêr) meşrûbûn
• (navdêr) meşrûkirin
• (rengdêr) meşrûbûyî
• (rengdêr) meşrûkirî
• meşrûbar
• meşrûbarî
• meşrûker
• meşrûtî
• meşrûyî

Etîmolojî

Ji erebî مَشْرُوع‎ (mašrūʕ), têkildarî şerîet.

Werger

• Almanî: legitim → de, echt → de
• Farisî: ^?روا → fa, ^?مشروع → fa
• Fînî: legitiimi → fi, oikeutettu → fi
• Îngilîzî: legitime → en, just → en, lawful → en
• Tirkî: meşru → tr