lutf

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	lutf	lutf
Îzafe	lutfa	lutfên
Çemandî	lutfê	lutfan
Nîşandera çemandî	wê lutfê	wan lutfan
Bangkirin	lutfê	lutfino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	lutfek	lutfin
Îzafe	lutfeke	lutfine
Çemandî	lutfekê	lutfinan

lutf mê

1. spehîtî, delalî, bedewî, ciwanî, cemal, husn, letîfî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• litf

Ji wêjeyê

Hindî hene kîj û kur di Buhtan
Belkî di cemî`ê Bejn û Buhtan

Kes nîn e bi lutf û husnê meşhûr
Illa ku di deftera me mestûr. (Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî letîf

Werger

• Farisî: لطف‎ → fa