letîf

 Binêre herwiha: Letîf

Kurmancî

Rengdêr

letîf

1. spehî, delal, xweşik, bedew, ciwan, xwînşîrîn, rind, keşxe, qeşeng, zîba
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Şêrîn û çavreşa min, gelek delal e dîlber,
  Ya Reb çi şox û şeng e, ciwan û rind û nûber.

  Narîn û bînxweş û geş, qibla me aşiqan e,
  Letîf û zehre-sîma şepal e wek gula zer.

  Sîng çi gewr û boz e berdane ser du fincan,
  Sed heyf û sed mixabin destê çepel herin ser. — (Cigerxwîn: Çavreşa Min)

Herwiha

• latîf

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Jê

• letîfî

Werger

• Farisî: لطیف‎ → fa
• Îngilîzî: elegant → en, graceful → en, subtle → en
• Japonî: 美妙 → ja (びみょう, bimyou), 艶やか → ja (あでやか, adeyaka)
• Tirkî: latif → tr