leşkir

Kurmancî

Navdêr 1

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	leşkir	leşkir	leşkir
Îzafe	leşkira	leşkirê	leşkirên
Çemandî	leşkirê	leşkirî	leşkiran
Nîşandera çemandî	wê leşkirê	wî leşkirî	wan leşkiran
Bangkirin	leşkirê	leşkiro	leşkirino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	leşkirek	leşkirek	leşkirin
Îzafe	leşkireke	leşkirekî	leşkirine
Çemandî	leşkirekê	leşkirekî	leşkirinan

leşkir mê û nêr, r-ya req

1. kesa/ê ku xizmetên fahîşeyan dikire
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• leşkirr

Etîmolojî

Ji leş +‎ -kir.

Jê

• leşkirî
• leşkirîtî
• leşkirtî

Navdêr 2

leşkir mê û nêr

1. Binêre leşker.