lîsan

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /liːˈsɑːn/
• Kîtekirin: lî·san

Navdêr

lîsan nêr

1. ziman, zar, luxet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Ew çeng çi ye roja ewel
  Çeng û lîsan jî digirî
  Deng têt ji sazê piremel — (Feqiyê Teyran, )

Bide ber

• lîsans

Etîmolojî

Ji erebî لسان‎ (lisan), hevreha aramî ܠܫܢܐ (lişana), îbrî לשון (laşon), amharî ልሳን (ləsan), akadî 𒅴 (lišānu, [EME]), maltî ilsien...

Jê

• lîsanî

Mane

lîsan (cureyê peyvê?)

1. Guhartoyeke lîsîn (“hatin ser lîsî”).