kihêl

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kihêl	kihêltir	herî kihêl kihêltirîn

kihêl

1. (hespên) rengê wan sorî qehweyî ve
   (ku wek hespên pirr hêja tên hesibandin)
   • Kî hespê ji paşê re bibe, paşa dê ji wî re pênç hespên kihêl û pêncî zêran bide. — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Herwiha

• kehêl

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• kihêlî
• kihêlîtî
• kihêltî

Werger

• Farisî: اسب خوب‎ → fa
• Tirkî: küheylân → tr, küheylan → tr, ahu → tr, ^?kuheylan → tr