Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Navdêr biguhêre

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş Mê (yj.) Nêr (yj.) Mê û nêr (pj.)
Navkî kerankgir kerankgir kerankgir
Îzafe kerankgira kerankgirê kerankgirên
Çemandî kerankgirê kerankgirî kerankgiran
Nîşandera çemandî kerankgirê kerankgirî wan kerankgiran
Bangkirin kerankgirê kerankgiro kerankgirino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş Mê (yj.) Nêr (yj.) Mê û nêr (pj.)
Navkî kerankgirek kerankgirek kerankgirin
Îzafe kerankgireke kerankgirekî kerankgirine
Çemandî kerankgirekê kerankgirekî kerankgirinan

kerankgir mê û nêr, r-ya req

  1. kesê/a kerankan digire

Etîmolojî biguhêre

Ji kerank +‎ -gir.

Werger biguhêre