kelogirî

Kurmancî

Rengdêr

Çavek kelogirî

kelogirî

1. Li ber girînê, mirovê nagrî lê bi hêsir yan firmêskan çavê wê/wî şil bûne bê ku hêsir ji çav bibarin. Bi taybetî dema mirov bi bûyerekê pir hestiyar dibe kelogirî dibe.
   • Wê nedizanî ku ew Ganeme; lê guneyê wê bi wî xerîbî hat û kelogirî got:(...) — (Çîroka Hezar û Şevekê, werger: Serdar Roşan, Weşanên Nûdem)
   • Şahriyarî kelogirî weha got: "Huş be, bêdeng be keçê!" — (Çîroka Hezar û Şevekê, werger: Serdar Roşan, Weşanên Nûdem)

Herwiha

• kelegirî

Jê

 

• (lêker) kelogirî bûn
• (navdêr) kelogirîbûn
• kelogirî bûn
• (rengdêr) kelogirîbûyî
• (lêker) kelogirî kirin
• (navdêr) kelogirîkirin
• (rengdêr) kelogirîkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: dem Weinen nahe → de
• Farisî: بغض گریه‎ → fa, آغاز گریه‎ → fa
• Fransî: en larmes → fr, en pleurs → fr, larmoyant → fr
• Îngilîzî: weepy → en, tearful → en, plaintive → en
• Tirkî: ağlamaklı → tr, gözü yaşlı → tr, ağlamalı → tr