karder

Kurmancî

Navdêr

karder

1. karxwey, karsaz, xwediyê/a karî, kesa/ê ku jê re tê karkirin û meaşê karkeran dide
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• kardêr

Dijmane

• karker

Ji wêjeyê

• Li ser kaxezê, kurteya vê nûterma nemunasib [rêbaza aboriyê ya serbest û ewle] formûleke seyr e ku ji bo herdu layenan jî ya herî baş dixwaze, wate, serbestî ji karderan re û ewleyî ji karker û mûçegiran re. Patronê danîmarkî, herwekî hevpîşeyên xwe yên emerîkî û brîtanî, dikare, çi di çarçova qerebûyê de çi di çarçova plansaziya civakî de, tavilê karkerên xwe ji kar derxe. Beramberî vê yekê, mafê karkeran teqezkirî ye ku bi kêmî çar salan qerebûyeke bikêr a bêkariyê wergirin. — (Jean-Pierre Sereni: Ewrên tarî li ser bihûşta Danîmarka[yê], Le Monde diplomatique kurdî, hj. 1, wergerrandin: Cemili Denli, 2009)

Etîmolojî

Ji kar +‎ -der.

Jê

• karderî

Werger

• Danmarkî: arbejdsgiver → da
• Fînî: työnantaja → fi
• Fransî: employeur → fr
• Holendî: werkgever → nl m
• Îngilîzî: employer → en
• Swêdî: arbetsgivare → sv g