kanîbal

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɑːniːˈbɑːl/
• Kîtekirin: ka·nî·bal

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	kanîbal	kanîbal	kanîbal
Îzafe	kanîbala	kanîbalê	kanîbalên
Çemandî	kanîbalê	kanîbalî	kanîbalan
Nîşandera çemandî	wê kanîbalê	wî kanîbalî	wan kanîbalan
Bangkirin	kanîbalê	kanîbalo	kanîbalino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	kanîbalek	kanîbalek	kanîbalin
Îzafe	kanîbaleke	kanîbalekî	kanîbaline
Çemandî	kanîbalekê	kanîbalekî	kanîbalinan

kanîbal mê û nêr

1. Kesa/ê ku goştê mirovan dixwe.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Ajelê/a ku ajelên ji cûnê xwe dixwe.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Hevmane

• antropofaj
• mirovxwer
• yamyam

Herwiha

• kannîbal

Etîmolojî

Bi rêya spanî ji zimanin karîbî

Jê

• kanîbalîst
• kanîbalîzm

Werger

• Çekî: kanibal → cs m
• Esperantoyî: kanibalo → eo
• Fînî: kannibaali → fi
• Fransî: cannibale → fr m anthropophage → fr m
• Holendî: kannibaal → nl m
• Îdoyî: kanibalo → io
• Îngilîzî: cannibal → en
• Polonî: kanibal → pl m
• Tirkî: yamyam → tr

Rengdêr

kanîbal

1. Kesa/ê ku goştê mirovan dixwe.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Ajelê/a ku ajelên ji cûnê xwe dixwe.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. dehbe, hov, wehşî, dirinde, barbar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.