hefnikî

Kurmancî

Rengdêr

hefnikî

1. Xurekê ku ji ber germê yan ji ber şilayîyê yan jî ji ber mayina demeke dirêj, bêhneke nexweş gihaye wî û tama wî ne xweş bûye û êdî bi kêrê xwarinê nayê.

   Girareke hefnikî ji xwarinê re nabe, divê bê rêtin.

Herwiha

• hefnokî (Dihok, Amêdî)
• efnikî

Hevmane

• kufikî
• kefoke
• kufkoyî
• kirmî
• genî
• rizî

Etîmolojî

Ji erebî عفن‎.

Werger

• Îngilîzî: rotten → en, decayed → en, rancid → en
• Tirkî: küflü → tr, küflenmiş → tr