hîmdar

Kurmancî

Rengdêr

hîmdar

1. Tişta/ê ku bingeh heye, tişta/ê ku bingehê wê/wî qayîm e.

   Hevmane: bibingeh, biesas, bingehdar, esasdar

Jê

 

• hîmdarane
• (navdêr) hîmdarbûn
• (lêker) hîmdar bûn
• (rengdêr) hîmdarbûyî
• (lêker) hîmdar kirin
• (navdêr) hîmdarkirin
• (rengdêr) hîmdarkirî
• hîmdartî
• hîmdarî
• hîmdarîtî

Etîmolojî

Ji hîm + -dar.

Werger

• Farisî: موسس‎ → fa, بنیانگذار‎ → fa, ^?چالاک‎ → fa, ^?زیرک‎ → fa, ^?زیرک‎ → fa
• Îngilîzî: founder → en
• Spanî: fundador → es
• Tirkî: baba → tr, bani → tr, esaslı → tr, kurucu → tr, müessis → tr, temelli → tr

Navdêr

hîmdar

1. hîmder, damezrîner, avaker, daner
   • Mijara alfabeya me ya latînî mijareke wisan e ku tim kevn û nû dibe. A rast ev nîqaşa li ser alfabeya kurdî ya latînî jî, ku hîmdarê wê nemir Celadet Bedirxan e, qet ne nû ye. Ji roja ku bi wê dest bi nivîsandina kurdî hatiye kirin bi vir de rexne lê hatine kirin. Yek ji wan rexnegiran jî nemir Osman Sebrî ye. — (Zana Farqînî: Bera kêmasiyên alfabeya me hene?!, Amidakurd.com, 5/2011)

Etîmolojî

Ji hîm + -dar.