erc

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛɾd͡ʒ/
• Kîtekirin: erc

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	erc	erc
Îzafe	erca	ercên
Çemandî	ercê	ercan
Nîşandera çemandî	wê ercê	wan ercan
Bangkirin	ercê	ercino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	ercek	ercin
Îzafe	erceke	ercine
Çemandî	ercekê	ercinan

erc mê

1. samîmiyet, naz, rê hebûna xwestina tiştekî, di dostaniyê û hevaltiye de nêzîkbûn.

   Bi ercê ez ji te re dibêjim.

   Erca min lê nabihure.

2. nirx, qîmet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: nazı geçmek → tr