eraf

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ʕɛˈɾɑːf/
• Jihevqetandin: e‧raf

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	eraf	eraf
Îzafe	erafa	erafên
Çemandî	erafê	erafan
Nîşandera çemandî	wê erafê	wan erafan
Bangkirin	erafê	erafino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	erafek	erafin
Îzafe	erafeke	erafine
Çemandî	erafekê	erafinan

eraf mê

1. (dîn) navbera biheştê û dûjehê
   cihê ku mirov lê ji gunehan tên paqijkirin berî ku biçin biheştê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• araf

Bide ber

• erefat
• etraf

Etîmolojî

Ji erebî أعراف‎

Werger

• Almanî: das Fegefeuer
• Çekî: czyściec → cs
• Danmarkî: skærsilden → da
• Farisî: متخصص‎ → fa
• Fînî: kiirastuli → fi
• Fransî: purgatoire → fr
• Holendî: vegevuur → nl
• Îngilîzî: purgatory → en
• Portugalî: porgatório → pt
• Rusî: чистилище → ru (čistilišče)
• Spanî: porgatorio → es
• Swêdî: skärselden → sv
• Tirkî: araf → tr
• Yûnanî: καθαρτήριο → el (kathartírio)