dilbikul

Kurmancî

Rengdêr

dilbikul

1. Kesê ku di dilê wî/ê de kul û êş û jan heye.

Hevmane

• xemgîn
• dilbirîn

Etîmolojî

Ji dil +‎ bikul.

Werger

• Almanî: niedergeschlagen → de
• Farisî: غمگین‎ → fa, دل سوخته‎ → fa, غمگین‎ → fa, دل شکسته‎ → fa
• Îngilîzî: dismal → en, doleful → en, downcast → en, mournful → en, sorrowful → en, woeful → en
• Tirkî: acılı → tr, kederli → tr