dil man

Kurmancî

Lêker

dil man lêkera hevedudanî, negerguhêz

1. xeyidîn, sil bûn, dil xelîn, tûre bûn

   Dilê wê ji min maye. (Ew li min xeyidiye. Min dilê wê hiştiye.)

Herwiha

• dil mayîn

Jê

• (Navdêr) dilman
• (Navdêr) dilmayîn
• dilmayî

Têkildar

• dil hêlan

Bide ber

• dil man pê ve
• dil girtin

Etîmolojî

Ji dil + man.

Werger

• Almanî: Beleidigtsein → de m, ^?beleidigt sein → de
• Farisî: دلخور شدن‎ → fa, دل شکستن‎ → fa, ناراحت شدن‎ → fa
• Îngilîzî: get upset → en, be sad → en, be offended → en
• Tirkî: güceniş → tr, gücenme → tr, iğbirar → tr, incinme → tr, inkisar → tr, kırgınlık → tr, kırılma → tr, yaralanma → tr, ^?alınmak → tr, ^?bozulmak → tr, ^?fenasına gitmek → tr, ^?gönlü kalmak → tr, ^?gönüllenmek → tr, ^?yaralanmak → tr, ^?burulmak → tr, ^?içerleyiş → tr