dikandar

Kurdî

Navdêr

dikandar

1. xwedana/ê dikanê,
   kesa/ê dikan heye,
   kesa/ê li dikanekê kar dike
   • Rojek ji rojan, dikandarên wê sûka ku dikana wî tê da bûye, hemî li hev civîyane û biryar dane ku dortira rojê çu kes ji wan dikana xwe veneke, da ku mişterîyên wan jî gişt biçin dikana wî dikandarî û mal ji wî bikirin. — (Mehmed Emîn Bozarslan, İlmê tûrik [arşîv], 1989)
2. bazirgan, ticar, esnaf, tacir

Herwiha

• dikandêr
• dikkandar
• dikkandêr
• dukandar
• dukandêr
• dukkandar
• dukkandêr

Jê

• dikandarî
• dikandarîtî
• dikandartî

Etîmolojî

Ji dikan + -dar.

Werger

• Almanî: Ladenbesitzer → de m, Ladeninhaber → de m
• Farisî: مغازه دار‎ → fa
• Inglîzî: grocer → en, shopkeeper → en, storeowner → en
• Tirkî: esnaf → tr, dükkancı → tr, bakkal → tr