deynstîn

Kurmancî

Navdêr

deynstîn

1. qerzdayî, yê ku deyn distîne. Kesê/a ku deyn daye yekî û wê jê wê deynê xwe bistîne.

Dijmane

• deyndar
• deyngir

Etîmolojî

Ji deyn +‎ -stîn.

Werger

• Almanî: Gläubiger → de nêr
• Farisî: طلب کار‎ → fa, قرض دهنده‎ → fa
• Îngilîzî: receivable → en
• Tirkî: alacaklı → tr, ^?matlup → tr