binamûs

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
binamûs	binamûstir	herî binamûs binamûstirîn

binamûs

1. bişeref, birûmet, şerîf
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. bihagiran, nirxdar, qedirgiran, qedirbilind^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• binamîs
• binamwîs

Dijwat e

• bênamûs

Jê

• (Lêker) binamûs bûn
• (Lêker) binamûs kirin

• (Navdêr) binamûsbûn
• (Navdêr) binamûskirin

• (Rengdêr) binamûsbûyî
• (Rengdêr) binamûskirî

Etîmolojî

Ji bi- + namûs.

Werger

• Almanî: ^?rechtschaffen → de
• Fînî: kunniallinen → fi
• Îngilîzî: honest → en, (emerîkî:) honorable, (brîtanî:) honourable, respectable → en
• Tirkî: afife → tr, namuslu → tr