bimij

Kurmancî

Rengdêr

bimij

1. bidûman, bimoran, bitem

Jê

• bimijî
• bimijîtî
• bimijtî
• (Navdêr) bimijkirin

Etîmolojî

Ji bi- + mij.

Werger

• Almanî: ^?dumpf → de, ^?diesig → de
• Îngilîzî: ^?hazy → en
• Tirkî: puslu → tr, sisli → tr