bi ducan ketin

Kurmancî

Lêker

bi ducan ketin lêkera biwêjî, negerguhêz

1. bi hal bûn, zarok di zikî de bûn, dema zilam li gel jina xwe diraze û paşî zarok çêdike

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ب دوجان کەتن‎

Herwiha

• bi dugiyan keftin
• bi hal ketin

Etîmolojî

Ji bi + du + can + ketin.

Werger

• Îngilîzî: get pregnant, ^?conceive → en