berhingar

Kurmancî

Navdêr

berhingar mê û nêr

1. dijmin, dijayetî, di rê ya kesekî da rawestiyan.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. Kesa/ê ku nahêle ziyan bigihe tiştekî.

   Hevmane: berrevan, parêzvan, parêzer, parêzer

   Pêşmerge berhingarên Kurdistanê ne.

   Berhingarên aştiyê tê dikoşin ku rê li domîna cengê bigirin.

Herwiha

• berhengar

Jê

• berhingarî
• berhingarîtî
• berhingartî

Etîmolojî

Ji ber, ramana wî li pêş, lê xuya ye ku hingar bêraman e..

Werger

• Erebî: خصم‎
• Farisî: مقابله‎ → fa, مخالفت‎ → fa, حمله‎ → fa
• Îngilîzî: (1) opponent → en, enemy → en, (2) defender → en, advocate → en, ^?gutty → en
• Îngilîzî: challenge → en
• Tirkî: mukavemetçi → tr