beqal

Kurmancî

Navdêr

beqal

1. dikandarê dikana hûrûmûran
   (bi taybetî xwarinê, vexwarinê û pêdawîstiyên din)
   • Siyaset karê kesên biaqil e, ne karê wan kesan e ko ji xwe re dibêje, “ez siyastmedar im” lê di rastiya xwe de ew nikarin dikaneke beqaliyeyê jî birêve bibin. — (Enwer Karahan: Di siyasetê de xelitînekirin quretî ye û qebûlnekirina xelitiyan jî serkorî û minafiqî ye, Nefel.com, 7/2007)

Bide ber

• etar

Jê

• beqalgeh
• beqaliye
• beqaliyet
• beqalî
• beqalîtî
• beqaltî
• beqalxane

Etîmolojî

Ji erebî بقال‎ (beqqal: sebzefiroş) ji بقل‎ (beql), hevreha baqil.

Werger

• Almanî: Einzelhändler → de m
• Erebî: ^?بدال‎ → ar
• Farisî: بقال‎ → fa
• Fînî: sekakauppias
• Fransî: épicier → fr
• Îngilîzî: grocer → en
• Norwecî: kjøpmann → no
• Tirkî: bakkal → tr