behitî

Kurmancî

Navdêr

behitî zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. metel, heyirî
   • Bê guman mirov behitî dimîne li beramber helwestek wusan! — (M. Elî Kut, Lotikxane.com, 7/2006)
2. mirovê behitî, :ango mirovê pir tirsonek ji tirsan da reng zer û pêtî di bit yan ji egera mizgînîyeka nexwe pêtî dibe , :eve çi zelamekê behitî ye!

Jê

• behitî bûn (lêker)
• behitî kirin (lêker)
• behitîbûn (navdêr)
• behitîbûyî (rengdêr)
• behitîkirin (navdêr)
• behitîkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji behît + -î.

Werger

• Almanî: ^?betreten → de
• Erebî: مذعور, بهت
• Farisî: متعجب → fa
• Îngilîzî: agape → en, aghast → en, fade → en, pale → en
• Tirkî: şaşkın → tr, gariplik → tr, şaşırmış, ^?mütehayyir → tr