bênivêj

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bênivêj	bênivêjtir	herî bênivêj

bênivêj

1. kesa/ê ku pîs e û loma nabe nivêjan bike berî ku xwe bişo

   Eger Şeytan hat mirovî, mirov bênivêj dibe.

2. tişta/ê ku pîs e û loma nabe nivêj li ser bên kirin berî ku bêt şûştin

   Sicatka me bênivêj bûye ji ber ku kurrikî mîstiye ser.

3. kesa/ê ku nivêjan nake
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• bênimêj

Bi soranî

• bêniwêj
• bênwêj

Etîmolojî

Ji bê- +‎ nivêj.

Jê

• bênivêjî
• bênivêjîtî
• bênivêjtî

Werger

• Îngilîzî: ritually unclean, ritually or ceremonially impure or unfit, catamenia → en, ^?prayerless → en