bênimêj

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bênimêj	bênimêjtir	herî bênimêj

bênimêj

1. kesê ku nimêj nake
2. herimî, gemar

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: تارک نماز‎, کثیف‎ → fa, ناپاک‎ → fa
• Tirkî: beynamaz → tr, namazsız → tr