bêşeref

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêşeref	bêşereftir	herî bêşeref bêşereftirîn

bêşeref

1. bênamûs, şermezar, rûreş, bêar, bêşerm,
   kesa/ê ku namûsa xwe naparêze
   • "Bêşeref, lawê bêşerefan, tinazê xwe bi min dike — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Dijmane

• bişeref

Jê

• bêşerefî
• bêşerefîtî
• bêşereftî
• (Lêker) bêşeref bûn
• (Lêker) bêşeref kirin

• (Navdêr) bêşerefbûn
• (Navdêr) bêşerefkirin

• (Rengdêr) bêşerefbûyî
• (Rengdêr) bêşerefkirî

Etîmolojî

Ji bê- + şeref.

Werger

• Almanî: ehrlos → de, unanständig → de, unehrlich → de
• Erebî: ^?وغد‎
• Farisî: بی شرف‎ → fa
• Fînî: kunniaton → fi
• Îngilîzî: dishonorable → en, dishonourable → en, immoral → en, ignominious → en, reptilian → en, corrupt → en, unscrupulous → en, crooked → en, deceitful → en, devious → en, dishonest → en, dodgy → en, rascal → en, rogue → en, shady → en, shameless → en, scoundrel → en
• Tirkî: namussuz → tr, onursuz → tr, şerefsiz → tr

Zazakî

Mane

1. bêşeref, bêxawên
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)