Xebera xweş, marê rêş.

Kurmancî

Biwêj

Xebera xweş, marê rêş.

1. Ji bo tiştê ku aqilê mirov jê nabire ku bibe lê bi gotina xweş çêdibe / çareser dibe re tê gotin.

   Mîrhat û hevalên xwe li taxê ji bo xaran li hev xistibûn û li hev nedihatin. Mîrhat zarokekî gelek serhişk bû û xelkê dikir nedikir ew nedihat ser rê. Lê piştî ku apê wî Dilovan hat û jê re got: "Heyrano! Qurbano! Ma kurd tev ne birayên hev in? Qey mirov bi birayên xwe re şer dike?" Hingê Mîrhat hate rê. Beredayî negotine: "Xebera xweş, marê reş."

Etîmolojî

Ji xebera + xweş + mar + -ê + rêş

Werger

• Tirkî: tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır → tr