kose

Kurmancî

Rengdêr

kose

1. zelamê ku rih û simêl lê nayên,
   zelamê rî û simêl nînin yan pirr kêm hene
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. erd an jî çiyayê ku li ser giha hêşîn nabin.
   erdê kose
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: کۆسه‎

Jê

• kosehî
• kosetî
• koseyî
• (Navdêr) kosebûn

Etîmolojî

Hevreha farisî كوسه‎ (kûsê). Köse ya tirkî ji îranî ye.

Werger

• Erebî: ^?سناط‎ → ar
• Farisî: کوسه‎ → fa
• Îngilîzî: trickster → en, ^?cheater → en, ^?beardless → en
• Tirkî: kazıkçı → tr, köse → tr