şonik

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʃoːˈnɪk/
• Kîtekirin: şo·nik

Navdêr

şonik nêr

1. tîrok; alava girikên hevîrî pê tên pankirin berî ku bên patin
   • Roja din Pîrê wek her tim dîsa çû bêriyê, bizina xwe dot û şîrê xwe anî malê. Û dû ra jî derket derve. Lê îcar neçû nav malan, li dora xênî zîvirî û ji teqa pişt xênî dîsa ket hundur, şonikê xwe da destê xwe û li pişt derî xwe veşart. Gava rûvî dît ku wa ye Pîrê ji mal derket, hema zû zûka dîsa çû ket ser elbikê û bû çelpeçelpa wî û şîrê xwe xwar. — (Ji rûpela Zinarê Xamo, http://zinarexamo.blogspot.com.tr/2011/06/ruviye-qol-u-hirc.html, 18.04.2015)

Jê

• (lêker) şonik kirin

• (navdêr) şonikkirin

• (rengdêr) şonikkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: filâriz, tokaç → tr, vuraç → tr