şefaf

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
şefaf	şefaftir	herî şefaf

şefaf

1. Tişta/ê ku mirov dikare tê re tiştek din bibîne.

   Hevmane: zelal, ron, diyar, xwiya, berçav, eşkere, transparent

   • Birêvebiriya Buş û Kongreyê fişar da ser hukumeta Bexdayê da ew ji bo qanûneka bikêrhatî ya şefaf bilezîne. Me jî welê kir. Lê tu yek ji me biserneket. Ew qanûna ku me di parlamentoya xwe de qebûl kir gelekî wek wê qanûnê ye ku di meha adarê de hemû partiyan li serê li hev kiribû. — (Nêçîrvan Barzanî di nameyekê de ku di rojanemeya Wall Street Journal de bi îngilîzî derketiye û Netkurd.com'ê kiriye kurdî, 10/2007)

Herwiha

• şeffaf

Bide ber

• şelaf

Jê

• şefafî
• şefafîtî
• şefaftî
• (lêker) şefaf bûn
• (lêker) şefaf kirin

• (navdêr) şefafbûn
• (navdêr) şefafkirin

• (rengdêr) şefafbûyî
• (rengdêr) şefafkirî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Almanî: ^?durchscheinend → de
• Farisî: شفاف‎ → fa
• Fînî: läpinäkyvä → fi
• Îngilîzî: transparent → en, clear → en, pellucid → en, hyaloid → en, glare → en, limpid → en, luculent → en, translight
• Tirkî: saydam → tr, şeffaf → tr, belirgin → tr