îzole

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
îzole	îzoletir	herî îzole îzoletirîn

îzole

1. veder, varê, avarê,
   bi tenê yan ji yên din cuda yan dûr,
   di îzolasyonê de
   • Li ser bextê medyaya Tirk be, Mustafa Bayik gotiye, ji ber Cemîl, cîranên wî pêre naaxifin û ew hatiye îzolekirin. — (Avestakurd.net, 12/2007)
2. dûr^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Jê

• (Lêker) îzole bûn
• (Lêker) îzole kirin

• (Navdêr) îzolebûn
• (Navdêr) îzolekirin

• (Rengdêr) îzolebûyî
• (Rengdêr) îzolekirî

Etîmolojî

Ji fransî isolé

Werger

• Farisî: جداشده‎ → fa
• Fînî: eristetty → fi
• Fransî: isolé → fr
• Îngilîzî: isolated → en, dielectric → en
• Tirkî: izole → tr