îstîqale

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /iːstiːqɑːˈlɛ/
• Kîtekirin: îs·tî·qa·le

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îstîqale	îstîqale
Îzafe	îstîqaleya îstîqala	îstîqaleyên îstîqalên
Çemandî	îstîqaleyê îstîqalê	îstîqaleyan îstîqalan
Nîşandera çemandî	wê îstîqaleyê wê îstîqalê	wan îstîqaleyan wan îstîqalan
Bangkirin	îstîqaleyê îstîqalê	îstîqaleyino îstîqalino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îstîqaleyek îstîqalek	îstîqaleyin îstîqalin
Îzafe	îstîqaleyeke îstîqaleke	îstîqaleyine îstîqaline
Çemandî	îstîqaleyekê îstîqalekê	îstîqaleyinan îstîqalinan

îstîqale mê

1. îstîfa, destjêderban, devjêberdan, nemana li ser karê xwe, hêlana karê, êdî karê xwe nekirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• îstiqale

Bide ber

• îstîfade

Jê

• îstîqaleker
• îstîqaleyî
• (lêker) îstîqale bûn
• (lêker) îstîqale kirin
• (navdêr) îstîqalebûn
• (navdêr) îstîqalekirin
• (rengdêr) îstîqalebûyî
• (rengdêr) îstîqalekirî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Erebî: استقالة‎ → ar
• Fînî: eroaminen (tehtävästä), virasta → fi
• Îngilîzî: resignation → en
• Tirkî: istifa → tr