îstîfa

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îstîfa	îstîfa
Îzafe	îstîfaya	îstîfayên
Çemandî	îstîfayê	îstîfayan
Nîşandera çemandî	wê îstîfayê	wan îstîfayan
Bangkirin	îstîfayê	îstîfayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îstîfayek	îstîfayin
Îzafe	îstîfayeke	îstîfayine
Çemandî	îstîfayekê	îstîfayinan

îstîfa mê

1. veçixîn, îstîqale, destjêderban, devjêberdan, nemana li ser karê xwe, hêlana karê, êdî karê xwe nekirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• îstîfade

Jê

• (Lêker) îstîfa bûn
• (Lêker) îstîfa kirin
• (Navdêr) îstîfabûn
• (Navdêr) îstîfakirin
• (Rengdêr) îstîfabûyî
• (Rengdêr) îstîfakirî
• îstîfaker
• îstîfayî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Almanî: Abtritt → de m, ^?Abdankung → de m
• Erebî: استقالة‎ → ar
• Fînî: eroaminen (tehtävästä, virasta) → fi
• Îngilîzî: resignation → en
• Tirkî: istifa → tr, ^?çekilme → tr