îqrar

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îqrar	îqrar
Îzafe	îqrara	îqrarên
Çemandî	îqrarê	îqraran
Nîşandera çemandî	wê îqrarê	wan îqraran
Bangkirin	îqrarê	îqrarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îqrarek	îqrarin
Îzafe	îqrareke	îqrarine
Çemandî	îqrarekê	îqrarinan

îqrar mê

1. itiraf, mikur, gotin ku rast e, pesind, pejirandin

   Ez îqrar dikime ku ez jî nizanim.

Ji wêjeya klasîk

• Êdî meylê bi te nadem
  Te ne eql e û ne iqrar e
  Ruhê îsa Xwedê kes kir — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha

• iqrar

Jê

• (lêker) îqrar kirin

• (navdêr) îqrarkirin

• (rengdêr) îqrarkirî

Etîmolojî

Ji erebî إِقْرَار‎ (ʾiqrār).

Werger

• Erebî: إقرار‎
• Îngilîzî: avowal, authorization, sanction, ratification, endorsement, stabilization, indorsement
• Tirkî: itiraf, ikrar