îqame

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îqame	îqame
Îzafe	îqameya îqama	îqameyên îqamên
Çemandî	îqameyê îqamê	îqameyan îqaman
Nîşandera çemandî	wê îqameyê wê îqamê	wan îqameyan wan îqaman
Bangkirin	îqameyê îqamê	îqameyino îqamino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îqameyek îqamek	îqameyin îqamin
Îzafe	îqameyeke îqameke	îqameyine îqamine
Çemandî	îqameyekê îqamekê	îqameyinan îqaminan

îqame mê

1. mafê man û jîna li welatekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. man û jîna li welatekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

• Ji bo kesên ku bi salan e ku li Elmanyayê dijîn û ta niha mafê penaberiyê nestendibin, qanûnek nû derket ku li gorî wê dê mafê rûniştinê (îqame) bigihe wan kesan, ger ew hin şertan pêk bînin. — (Amude.de, 6.2007)

Herwiha

• îqamat
• îqamet

Jê

• bêîqame
• bêîqametî
• bêîqameyî
• biîqame
• îqamedar
• îqamedarî
• îqamegeh

Etîmolojî

Ji erebî إِقَامَة‎ (ʾiqāma) ji rehê ق و م‎ (q-w-m).

Werger

• Farisî: اقامه‎ → fa, سکونت‎ → fa, اقامت‎ → fa
• Fînî: oleskelulupa → fi
• Fransî: permit de sejour → fr
• Îngilîzî: residence permit → en, residence → en, ^?habitation → en, ^?substitution → en
• Tirkî: oturum → tr, ^?ikame → tr, ^?ikamet → tr, ^?ornatma → tr