zebanî

Kurmancî

Navdêr

zebanî

1. (li gor îslamê) dergevan û zêrevanên dûjehê
2. parêzvan, dergevan, çavdêr, pasevan

Etîmolojî

ji erebî زبان‎ (zebani) ji akadî [Peyv?] zibanîtu

Ji wêjeya klasîk

• Nînin me di qelbî fikr û zikrek
  Nakin bi zebanî hemd û şikrek
  Xanî ko nehin bi qelbî zakir — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Almanî: Dämon → de nêr
• Farisî: نگهبان جهنم‎, دروازبان جهنم‎
• Îngilîzî: ^?Angel of Punishment
• Tirkî: zebanî, ^?zebelleh

Tirkî

Mane

zebanî (cureyê peyvê?)

1. zebanî, dergevanê dojehê
2. tirtire, daldore, terpase, qirase