xirabîkar

Kurmancî

Rengdêr

xirabîkar

1. Kesa/ê ku xirabiyan dike yan xirabî kirine.

   Hevmane: tawanbar, gunehkar

Herwiha

• xerabîkar
• xerabîker
• xirabîker

Jê

• xirabîkarî
• xirabîkarîtî

Etîmolojî

Ji xirabî + -kar.

Werger

• Îngilîzî: crook → en, culprit → en, delinquent → en, felon → en, hoodlum → en, lawbreaker → en, malefactor → en, offender → en, perpetrator → en
• Tirkî: müfsit → tr