welêt

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /wɛˈleːt/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: we·lêt

Formeke navdêrê

welêt nêr

1. Rewşa çemandî ya yekjimar a binavkirî ya welat.
   • Maseyeke pir dirêj û li dora wê jî merivên rûken. Bi tirkî û kurdî mûsîka welêt. Çend dengbêj û sazbend. Her texlît xwarin û vexwarin. Bêgûman, araq jî. — (Mehmed Uzun, Siya Evînê, İthaki Yayınları, Stembul, 2005, r. 53, ISBN 975-273-098-1)
   • Amed bi ser Dicle de giriya bi her du çavan e
     Got, li minê çi şermekê mezin e giran e
     Li başûrê welêt xelkê me bûye perîşan e — (Ji helbesta Zînê ya Şahîn Soreklî)

Herwiha

• welatî