terkîb

Kurmancî

Mane

terkîb (cureyê peyvê?)

1. qedînek, pêkvedan, pevgihan, yekkirin, hevedudanî, raxistina rûpelan

Etîmolojî

ji erebî [Peyv?] ترکيب‎ (terkîb), hevreha akadî terkîbu ji rehê r-k-b- (siwar bûn / kirin) ku herwiha serekaniya peyva rikêb e. Wek ترکیب‎ → fa (terkîb) ketiye farisî wek terkip jî di tirkî de cih girtiye.

Ji wêjeya klasîk

• Çi munafat û luzûm in çi qiyas û çi misal
  Ev çi tewlîd û çi terkîb e çi rûh in çi cesed
  Ser bi 'iczê didirit quwwetê derrakeê ma — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Farisî: ترکیب‎ → fa
• Tirkî: tamlama → tr, terkip → tr, ^?bileşim → tr