tavîn

Kurmancî

Rengdêr

tavîn

1. ji ber tîrêjên rojê ron û birîqedar
2. ku tav diqijilîne û germ dike

Ji wêjeyê

• Sibeheke tavîn em tev li masê rûniştibûn, dema me fîtefîta wî bihîst. — (Ji Kovara Wergerê ya bi navê Tabularasa, D.H.Lawrence,"Kurteçîroka Adolf" werger ji îngilîzî:Samî Hêzil, hejmar:1 rp:5)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: تاڤین

Hevmane

• tavî

Dijmane

• biewr
• ewrî

Têkildar

• tav

Etîmolojî

Ji tav +‎ -în.

Jê

• tavînî

Bi zaravayên din

• Soranî: hetawî, xorî
• Zazakî: tîjin

Werger

• Almanî: sonnig → de
• Erebî: مشمس‎
• Îngilîzî: sunny → en
• Tirkî: güneşli → tr