sergevez

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɛɾɡɛˈvɛz/
• Kîtekirin: ser·ge·vez

Rengdêr

sergevez

1. Kesa/ê ku baweriya xwe bi xwe tîne û ji ber kiryarên xwe şanaz e.

   Hevmane: bixwebawer, jixwerazî, bêminet

   • Zarokên xwe yên kurîn li pişta beranên çîlqerqaş, sergevez, qerase dikirin, bi derîvekirina gomê re heviyên xwe avis dikirin. — (Mihemed Şarman, Pirça Winda, Avesta, 2016, çapa 2em, r. 71, ISBN 978-605-5585-41-9)
   • Ji bo em bibînin bê kes(qereqter)ên berz ên Xeyam ê ji Nîşabûrê, ango şa'irê rûbaî'yan bi gavên sergevez hêdî hêdî ber bi me ve tên, bes e ku em çend rûpelên vê romanê bixwînin. — (Sadiq Hidayet, Bûmê Kor, Na Yayınları, 2014, r. 9, ISBN 9786056392658)
   • Ji kelehên bevkanî,
     heyfa xwe hildidin pîresêrên sergevez
     dîl diketin pêxember û hewariyên hetikî — (Ramazan Kavak, Êşa Genim, Na Yayınları, 2014, r. 11, ISBN 9786059017541)

Jê

 

• (lêker) sergevez bûn
• (navdêr) sergevezbûn
• (rengdêr) sergevezbûyî
• (lêker) sergevez kirin
• (navdêr) sergevezkirin
• (rengdêr) sergevezkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: خودباور‎, مفتخر‎ → fa
• Îngilîzî: douce → en, demure → en, reserved → en
• Tirkî: ağır başlı → tr, dik başlı → tr, vakarlı → tr, vakur → tr, mağrur → tr