rijik

Kurmancî

Navdêr

rijik mê

1. (Serhed, Serheda Jorîn) rejik, xwelî, ax
   • Tê da diedilin, wê gullekê li berî bedena Mamê Osman, Apê Emer, Kekê Bişar, beran î kel î qemer dane, wê birine pira Batmanê, kewanê Kêrê, şikeva Eksînêda şewitandine, kirine rijik û xalî. — (Ordîxanê Celîl, Stiranê Zargotina Kurdaye Tarîqîê (Sedsaliya XIX-XX), Yêrêvan, 1975)

Etîmolojî

Ji rij + -ik.

Werger

• Farisî: زغال مانند‎, سوخته‎ → fa
• Tirkî: kül → tr, kurum → tr
• Îngilîzî: ash → en, burnout → en