qeleş

Kurmancî

Rengdêr

qeleş

1. bêbext, bêwijdan, bêhawe
   • PKK qelleş be, bêbext be, ew ne karê me ye, lê em wek Lotikxane tenê û tenê tiştekî zanin ku ew jî ev e: Kurd û Tirk tucarî nikarin bibin brayên hev. Ew ji qewmê Dêlegura Asenayê, Tatar, hov û dagîrkeran e. Ew nevîyên Hûlagû, Cengizxan, Tîmûrling û nevîyên Kor Mistoyê Kerxana Selanîkê ne. Lê em Kurd Arî ne, Zerdûştî ne, nevîyên Keyxusrew, Şêx Evdilqadirê Geylanî, Selaheddînê Eyyûbî, Ristemê Zal, Şêx Hadî, Şêx Seîd, Seyid Rizo, Simko û Barzanîyê nemir in. — (Lotikxane.com, 12/2007)

Herwiha

• qaleş
• qalleş
• qelleş

Bide ber

• keleş

Jê

• qeleşane
• qeleşî
• qeleşîtî
• qeleştî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: unzuverlässig → de, treulos, Verräter(in), verräterisch
• Îngilîzî: perfidious → en, treacherous → en, traitorous → en, mean → en, fickle → en
• Tirkî: buğra → tr, kalleş → tr

Navdêr

qeleş mê û nêr

1. Kesa/ê ku îxanet dike.
   • Piştî ku Bonapart li ber tixûbên Austirya bêhna xwe ya dawî dikişand, nandozekî ji wî welatî kilîtên kelehê radestî wî kirin û tişta ku Bonapart bi şer nekariye pêk bîne, bi rêya qeleşekî xwefiroş ê beredayî kir. — (Idrîs Henan, ‘Qaz Bi Refa Xwe Re Baz E’ [arşîv], ronahi.net, 2020)