pev çûn

 Ji bo navdêrê binêre: pevçûn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /pɛv t͡ʃuːn/
• Kîtekirin: pev çûn

Lêker

pev çûn (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	pev diçim
	tu	pev diçî
	ew	pev diçe
	em, hûn, ew	pev diçin
Fermanî	Yekjimar	pev biçe
	Pirjimar	pev biçin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	ez	pev çûm
	tu	pev çûyî
	ew	pev çû
	em, hûn, ew	pev çûn
Formên din:

pev çûn lêkera hevedudanî, negerguhêz

1. Di micadeleyeke bişîdet de cih girtin ku bi kulman bi hev dikevin û li hev dixin an sîlehan bi kar tînin.

Hevmane

• şer kirin
• qirên kirin

Etîmolojî

Ji pev + çûn, ji pê çûn (“êriş kirin”). Ihtimal e ku bermaya ji teşeyeke kevntir *eδşew-, ku veavakirî ye ji ermeniya kevn արշաւեմ (aršawem, “rabezîn, bo êrişê çûn”) ku deyneke îranî ye, muhtemelen ji kurdî; yeksanî *ed- ("bi") + çûn. *ed ji proto-hindûewropî *éti (“wer, raser”), hevreha partî [skrîpt hewce ye] (eδ) (hevmaneya [skrîpt hewce ye] (ped, “bi, pê”)).

Werger

• Almanî: kämpfen → de
• Îngilîzî: altercate → en
• Spanî: pelearse → es
• Tirkî: dövüşmek → tr, kavga etmek → tr, kavgalaşmak → tr, yağılaşmak → tr